Urban running, tourist style

Een eind geleden ben ik gestart met lopen. Ergens in april, 23 april om precies te zijn, om 12u34. Want ja, dat zie je zo in Strava. Meteen een lunchrun, ik heb namelijk het geluk te kunnen douchen op het werk.

Logisch dat mijn loopavontuur tijdens de lunchbreak startte; de loopkriebels kwamen er door sportieve collega's te zien voorbijflitsen. Het wegvallen van het wekelijkse potje zaalvoetbal heeft er ook toe bijgedragen. Want om 22u nog moeten starten met voetballen kon ik niet langer opbrengen. Lopen dus. Eerst schoenen aanschaffen; na enig online research toch maar gewoon de decathlon binnengelopen (badumtss) en het minst lelijke paar uitgekozen - want het moet gezegd: veel van die loopschoenen zien er écht niet uit. Ook qua prijs een meevaller: ± 30€ voor deze Adidassen.

Enkele maanden en menige lunchruns later bevalt het me nog steeds. Uiteraard lukt het me niet altijd om er even tussenuit te glippen. Met amper 1 hardloopsessie was November geen topper , maar dat komt wel weer goed.

Lopen geeft me eens een andere blik op mijn onmiddellijke omgeving. Thuis is de favoriete ondergrond het strand en de duinen, maar 's middags ontdek ik Brugge, Die Scone. Zowel diens groene ommeland, maar ook de stad ga ik niet uit de weg. Nu 'stad' - zeg maar een groot dorp, want het lukt mij zelfs om rondom te lopen tijdens de lunchpauze.

Al lopend ontdek je wel plaatsen waar je anders niet (zo snel) komt. De verborgen kantjes van een stad weet ik wel te appreciëren. En wellicht ben ik dan een van de weinige sporters die daar dan hijgend en bezweet foto's van neemt.

Te bedenken dat ik hier ooit op kot heb gezeten, uit nostalgie toch ook nog even voorbijgelopen. Past me zou trots verbaasd zijn.